Uchwała Nr 3/RJK/09 z dnia 13-03-2009 r. w sprawie ochrony lokalnych odmian języka kaszubskiego

Każdy język czerpie swą siłę z jasno określonych norm i standardów przestrzeganych przez ludzi. Sytuacja języka kaszubskiego jest specyficzna. Kaszubi są świadomi, że należy go normalizować i standaryzować. Wiedzą, iż tylko język – jednolity twór zbudowany z leksyki (słownictwa) oraz reguł nią rządzących – silniej scementuje Ich społeczność. Ułatwi naukę w szkołach. Będzie bardziej zrozumiały w Kościele, literaturze, mediach, urzędach.

Z drugiej strony wiedzą, iż różnorodne lokalne i ciągle żywe od miany języka kaszubskie go czy nią go bogatszym, zwłaszcza że nie jednokrotnie zachowują stare i wyróżniające je formy i kształty fonetyczne, fleksyjne, słowotwórcze, leksykalne, frazeologiczne lub składniowe, które są wizytówką tej czy innej części Kaszub.

Rada Języka Kaszubskiego w praktyce proponuje, aby w pi śmie, np. w szkołach, mediach, literaturze, stosować kaszubski język literacki opar ty na sukcesywnie ustalanych normach i standardach, co od powiadało by wprowadzonej przez nią normie wzorcowej. 1

Z kolei w języku mówionym, np. na lekcjach, konkursach poezji i prozy kaszubskiej (o ile Regulamin Konkursu nie zaleca inaczej) uważa, że warto zachować lokalne od miany kaszubszczyzny, gdyż są one jej bogactwem i często pamiątką przeszłości Ka – szub lub przeciwnie – symptomem ich współczesności oraz nowoczesności.

Rada Języka Kaszubskie go stoi na stanowisku, iż należy chronić lokalne od miany kaszubszczyzny.