Cządë rokù

Jaromira Labùdda

Źródło: Pomerania, nr 7-8, 2012

A rôz na rok,
Czej przindze czas,
Zeblôkô sã
Lëscati las.
Ò ruchna tej
Je wiôłdżi sztrid,
Bò kòżdi chce
Lëscati kléd.
Dobëtnikã
Je znôw Òmańc,
Co tuńcëje
Lëscati walc.
Rëgnãlë,
Tuńcëją,
Lëstë dzys
Szôleją.
Trzë kroczi,
Szesc kroków,
Pôrã wkół
Òbrotów.
W dôlëznã
Chôdają,
Znôwù tu
Wrôcają.
Rôz, dwa, trzë,

Lëdzëska
Wzerôjta
Terôzka.
W lëfce sã
Szturają,
Miónkùją,
Zwrôcają.
Chcałëbë
Przësadnąc,
Kąsk sobie
Odpòcząc.
Ni mògą
Òprzestac
Wcyg mùszą
Tuńcowac.
Krącą sã,
Kùlają,
Rézëją,
Spôdają.
Dzëwią sã
Lëscëska,
Wzérają
Lëdzëska.
Mëri duch
Òmanów
Òstawił
Tuńcôrzów.
Lëstë zdrzą
Kùńca
Pësznégò
Tuńca.
Do se chcą
Przińc.
Òmanów
Kùńc.
A rôz na rok,
Czej przińdze czas,
Òbłôkô sã Sniegòwi las.
Ò ruchna tej
Je wiôldżi sztrid,
Bò kòżdi chce
Sniegòwi kléd.
Dobëtnikã
Je znôw Òmańc,
Co tuńcëje Sniegòwi walc…